تبلیغات


فرمول تنهایی

مدتهاست

تصميم گرفته ام

هر گاه كسي را نخواستم

يا از او رنجيدم

يا دلم را شكست

 

به يادروزي باشم كه ممكن است

هرگز در دنيا نباشد

ان روز را مرور ميكنم

انقدر كه نبودنش را باور كنم

بعد در ذهنم برايش غمگين ميشوم

و

شايد يك عزاداريِ ذهني 

 

وبعد ارزو ميكنم كاش

بود واز او ميگذشتم

 

بعد به خودم ميگويم

حالا او هست پس ببخش وفراموش كن

 

از بخششم

شاد ميشوم

واز بودن او شادتر

به همين راحتي

اين فرمول آرامش من است

بخش نظرات این مطلب

بخش نظرات برای پاسخ به سوالات و یا اظهار نظرات و حمایت های شما در مورد مطلب جاری است.
پس به همین دلیل ازتون ممنون میشیم که سوالات غیرمرتبط با این مطلب را در انجمن های سایت مطرح کنید . در بخش نظرات فقط سوالات مرتبط با مطلب پاسخ داده خواهد شد .

شما نیز نظری برای این مطلب ارسال نمایید:


کد امنیتی رفرش